అనగనగా ఒక నది. ఆ నది ఒడ్డున చెట్టుపై ఓ పిట్టగూడు. ఆ గూటిలో పావురాల జంట జీవించేది. ఆ పావురాలు రెండూ కలిసికట్టుగా ఆహారం కోసం వెళ్లేవి. చీకటిపడే వేళకు గూటికి చేరి ఊసులాడుకొనేవి. ఆ చెట్టుకింది పుట్టలో ఒక గండు చీమ. అది ఒంటరిది. దానికి ఎవరూ లేరు. రోజూ పావురాల జంటను చూసేది. వాటితో స్నేహం చేయాలనుకుంది. ఓ రోజున పావురాలను ‘మిత్రులారా! కష్టసుఖాలు చెప్పుకోవడానికి నాకెవరూ లేరు. నేను మీతో స్నేహం చేయవచ్చా?’ అని అడిగింది. చీమ మాటలకు పావురాలు ఫక్కున నవ్వాయి. ‘నేల మీద నడిచే నువ్వెక్కడ? ఆకాశంలో ఎగిరే మేమెక్కడ? మేం తెల్లగా, అందంగా ఉంటాం. నువ్వేమో నల్లగా, అసహ్యంగా ఉంటావు. నీకూ మాకూ పొంతన లేదు. నీతో మేం స్నేహం చేయం’ అని చెప్పాయి. చీమ బాధపడి ఊరుకుంది. ఓ రోజు ఒక తుంటరి పిల్లాడు ఆ చెట్టు దగ్గరకు వచ్చి ఉండేలుతో పావురాలను కొట్టబోయాడు. చీమ అది గమనించి మెల్లగా వెళ్లి, వాడి పాదాన్ని గట్టిగా కుట్టింది. పాదం మీద చురుక్కుమనేసరికి పిల్లాడి ఏకాగ్రత దెబ్బతిని, ఉండేలులోని రాయి గురితప్పింది, ఆ అలికిడికి పావురాలు రివ్వున ఎగిరిపోయాయి. ఆ పిల్లాడు వెళ్లిన తర్వాత కొద్దిసేటికి పావురాలు తిరిగి గూటికి వచ్చి చీమతో మాట్లాడాయి. ‘చీమా! నువ్వెంత మంచిదానివి? మేము చులకనగా మాట్లాడినా, మనసులో పెట్టుకోకుండా మమ్మల్ని కాపాడవు. ఇక నుంచి మనం మంచి స్నేహితులుగా ఉందాం’ అన్నాయి. పావురాలతో చెలిమి కుదిరినందుకు చీమ చాలా సంతోషించింది.
