జీవితంలో దేనికోసం ఎదురు చూడకు. ఎదురు చూడడం అంటే జీవితాన్ని, విలువైన సమయాన్ని వృధా చేయడమే. సంతోషం రెండు కష్టాల మధ్య వచ్చే ఉపశమనం కాదు. అది కష్టపడి సంపాదించుకునే హృదయ సంస్కారం. కలలని పరుగులెత్తిస్తే లాభం లేదు, వాస్తవాలను కలపాలి.శాంతి అంటే రెండు యుద్ధాల మధ్య సంధి కాలం కాదు, యుద్ధం లేకపోవడమే శాంతి.ఆనందం ఉన్న చోట వినోదాలు అక్కర్లేదు. వినోదాలు ఉన్న చోట ఆత్మానందానికి తావు లేదు.సౌకర్యాలు పెరిగాయి, సదుపాయాలు పెరిగాయి, సౌఖ్యాలు పెరిగాయి. సంతోషమే సన్నగిల్లి పోయింది.ఒకరు మనపై జాలి పడడం మనకు గౌరవం కాదు. సానుభూతులు, సహాయాలతో జీవితం నిండదు. మనం మనంగా ఉన్నప్పుడే పదిమందిలో గౌరవం.ఇతరులతో నిన్ను పోల్చుకోవాలని చూడవద్దు. పోలిక విషం లాంటిది. వృద్ధిపై బుద్ధి పోనివ్వకుండా అడ్డుకునే దుర్మార్గపు లక్షణం పోలికలో ఉంటుంది.ప్రపంచం మారదు, మారాల్సింది నువ్వే. ప్రేమించడం వేరు, ఒక వస్తువు కావాలనుకోవడం వేరు. కావాలనుకున్న ప్రేమ స్వార్థం అవుతుంది, అది బాధను మిగులుస్తుంది.ధ్యానం అంటే మన ఆలోచనలు, ప్రతిక్రియలు, ఉద్వేగాలు, ఉద్రేకాలు, ఆవేశాలు. వీటి స్వరూప స్వభావాలను, తత్త్వాలను అర్థం చేసుకుని అదుపు చేస్తేనే ధ్యానం సార్థకమవుతుంది.ఒకరివద్ద ఉన్నదేదో నీ వద్ద లేదు. అంటే నీ దగ్గర ఏదో లేదని కాదు, వాడి దగ్గర ఉంది కనుక నీకేదో లేదు అనిపిస్తోంది. ఇది కేవలం భావదారిద్య్రం మాత్రమే. ఉన్నదేదో ఉంది అని ఉన్నంతలో సరిపెట్టుకుంటే అంతకు మించిన ఆనందం లేదు.ఈ ప్రపంచానికి పెద్ద మార్పు అవసరం అని నువ్వు అనుకుంటే ఆ మార్పు ఎక్కడి నుంచో రెక్కలు కట్టుకుని రాదు, నువ్వు మారితే ప్రపంచం దానంతట అదే మారుతుంది. కనుక మార్పు నీ నుంచే మొదలవ్వాలి.పరిపూర్ణమైన మౌనంలోనే వర్తమానం ఉంటుంది.సృష్టి అంటే ఉన్నదాన్ని కొనసాగించడం కాదు, కొత్త భవిష్యత్తుకు నాంది పలకడం. ఉన్నదానికి చిలవలు, పలవలు పెట్టడం కాదు, కొత్తదనాన్ని తీసు కురావడం.ఈ ప్రపంచం నీకు ఏమీ ఇవ్వదు. ఏది కావాలన్నా నువ్వే సంపాదించు కోవాలి. సంపాదన మొదలు పెట్టాలంటే అసలు నీకు ఏం కావాలో నీకే స్పష్టంగా తెలియాలి. లక్ష్యం నిర్ణయించుకున్నాకే వెతుకులాట మొదలు పెట్టు.పరమానందం కోసం వెతుకు, అది నీ జన్మ హక్కు. సుఖానుభూతుల అరణ్యంలో తప్పిపోకు.ధనం ఎప్పుడూ, ఎవ్వరినీ అధికారిని చెయ్యదు. అది మనిషిని బానిసను చేస్తుంది. చాకిరీ చేయిస్తుంది, నిర్మొహమాటంగా ఊడిగం చేయిస్తుంది. ఈ ప్రపంచంలో ఉంటూ పవిత్రంగా ఉండు. పరిసరాలు పాడయ్యాయని నువ్వు పాడైపోనక్కర్లేదు. ఇతరుల సుఖాలను బలి తీసుకుని బతకద్దు. అదే పవిత్రత అంటే. ఇతరుల సంతోషానికి చేయదగిన సాయం ఏదైనా ఉంటే రెండో ఆలోచన లేకుండా చేసిపెట్టు. అదీ పవిత్రతే. ధనికుడిని మించిన పేదవాడు ఎక్కడా లేడు. మామూలు పేదవాడికన్నా అతను రెండింతలు పేదవాడు. ధనికుడి దగ్గర డబ్బు మాత్రమే ఉంటుంది. దరిద్రుడి దగ్గర అభిమానం ఉంటుంది. ధనికుడు జీవిత కాలం భయపడుతూనే బతుకుతాడు. దరిద్రుడు నిర్భయంగా విహరిస్తాడు. ధనం – దాస్యం, దరిద్రం – స్వేచ్ఛ. జిజ్ఞాసతో ఉన్న మనస్సును నాశనం చేస్తే అంతా నాశనమవుతుంది.
